In zijn Corona-mijmeringen schrijft professor Philippe Humblé, docent in de opleiding Toegepaste Taalkunde, vanuit zijn ‘kot’ in Bertem, over ons alledaagse, verrassende nieuwe leven, in een tijd waarin de mens zichzelf moet heruitvinden, in een gereduceerde versie. Lees hier overpeinzing 14: Gezag vs. Corona.
Overpeinzing 15: Parfum vs. Corona
Deze morgen hing er in de gang van ons huis een vreemde geur. Het was pas na een tijdje dat ik hem kon thuiswijzen: parfum. Het identificeren van geuren gebeurt zonder dat je het merkt, spontaan. Dit keer was dat niet het geval.
Ik moest nadenken wat het was. ‘Parfum’ betekent: laten merken dat je er bent op een aangename, diffuse, onzichtbare manier.
Op het eiland van Robinson Crusoe heeft parfum geen zin. Parfum maakt je opmerkelijk. Parfum verbindt je ongezien met de mensen rondom jou. Niet met gelijk wie, dat is niet de bedoeling. Enkel met hen die nog niet met jou verbonden zijn. Het is een wachtkamer. In deze tijd, waarin we sowieso met elkaar samenhokken, is parfum een overbodig attribuut.
Nu het avond is en ik het echtelijke bed vervoeg, ruik ik plots diezelfde geur van deze morgen in de gang, nu vlak naast mij. Ik besef plots dat ik bijwijlen voor mijn vrouw toch niet zo vanzelfsprekend ben. Ik dank haar hiervoor, en doe het licht uit.
---
Philippe Humblé (1955) geeft les aan de vakgroep Toegepaste Taalkunde, Spaanse vertaalkunde en Intercultural Communication. Hij heeft vijfentwintig jaar lesgegeven aan de Universidade Federal de Santa Catarina in Brazilië en sinds 2009 doceert hij aan de VUB. Vanaf volgend academiejaar ‘moet’ Humblé op pensioen, maar hij hoopt dat corona zijn plannen niet in de war stuurt om volgend jaar aan een ‘nieuwe carrière’ te beginnen, in Brazilië of in China.