Professor Katleen Gabriels, dr. in Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen, gaat vanaf dit academiejaar voltijds aan de slag aan de TU Eindhoven. Ze schreef een laatste column voor HENRI n°9, die je deze week in de displays of in je bus vindt. De redactie van HENRI gaat op zoek naar een nieuwe columnist(e). Overtuig ons van je scherpe pen via ikhebnieuws@vub.ac.be.
De betere filosoof weet jaren, liefst eeuwen, te inspireren. Met zijn nuchtere en ietwat cynische kijk op het leven inspireert Thomas Hobbes mij zelfs nu nog dagelijks. Als befaamde Engelse filosoof en schrijver van Leviathan, en als de knuffeltijger in de Calvin & Hobbes-strip van Bill Watterson. Voor de zesjarige Calvin (Casper) is Hobbes geen speelgoedbeest, maar een levensechte vriend met wie hij vaak filosofische bespiegelingen uitwisselt.
In vrijwel elk hoorcollege smokkel ik Calvin en Hobbes mijn slides binnen. Calvin die rustig wacht op de juiste stemming om creatieve inzichten te krijgen, last minute panic. Hij helpt studenten te denken aan de nakende deadline. Of Calvin die door een boek dat zijn moeder hem gaf alles anders ging bekijken en haar smeekt: “It’s complicating my life. Don’t get me any more.” En natuurlijk het moment waarop Hobbes zich afvraagt of het leven een klucht is of een tragedie.
Eigenlijk is een nieuw academiejaar ook Ă©Ă©n gigantisch wit canvas. Iedereen kleurt dat in de loop van het jaar anders in.
Als ik werk, loert het duo letterlijk mee. Kijk ik voor me uit, dan schreeuwt Calvin het uitdijende universum toe: “I am significant!” Als het universum niet reageert, voegt hij schoorvoetend toe: “... screamed the dust speck.” Geen betere manier om mezelf en mijn werk in perspectief te plaatsen. Als ik naar links kijk, zie ik hun allerlaatste avontuur, Calvin en Hobbes in een vers sneeuwlandschap. Calvin roept: “A fresh, clean start!”. “A big white sheet of paper to draw on!”, juicht Hobbes.
Eigenlijk is een nieuw academiejaar ook Ă©Ă©n gigantisch wit canvas. Iedereen kleurt dat in de loop van het jaar anders in. De een gaat voor het eerst op kot, de ander begint een doctoraat. Iemand gaat het laatste masterjaar in, een ander verlaat de VUB even voor een Erasmus-avontuur, een stage, een onderzoeksverblijf in het buitenland, een sabbatsjaar. Een enkeling, zoals ondergetekende, gaat zelfs voor het eerst een academiejaar in zĂłnder die vertrouwde VUB. Maar hoe dan ook, voor ons allen staat een nog onbeschreven canvas vol mogelijkheden en kansen.
“It’s a magical world, Hobbes ol’ buddy... Let’s go exploring.”